Trudności i miłość wobec adoptowanego dziecka

Twoje symbole ze snu

Adoptowane dziecko – klasyk symboliczny, znany w tradycji psychologii jungowskiej i senników jako reprezentacja części siebie, która jest „obca”, nowa, może trochę nieokiełznana. Problemy wychowawcze? To zwyczajny kod dla wewnętrznego chaosu, konfliktu między tym, co chcesz zaakceptować, a tym, co cię irytuje. Miłość i zmęczenie to już kontrast emocjonalny, który pokazuje, że próbujesz zapanować nad czymś, co wprawia cię w frustrację.

Co to znaczy?

Prawdopodobnie masz w sobie aspekt czyjąś „nową” albo „trudną” część – może jakieś uczucie, decyzję czy projekt, który przyjęłaś, ale który cię wyczerpuje. Bezradność to znak, że nie radzisz sobie z tym, jakbyś próbowała ujarzmić lwa na balu sylwestrowym. Psychologicznie to może świadczyć o konflikcie między oczekiwaniami wobec siebie a rzeczywistym stanem emocjonalnym.

Co możesz z tym zrobić?

Może przestań być dla siebie tyranem i zamiast walczyć z tym „dzieckiem”, zacznij rozmawiać? Co jeśli ten „problem” jest właśnie tym, czego najbardziej unikasz? Zastanów się, czy nie trzymasz się kurczowo czegoś, co od dawna prosi o wolność. A może to ty jesteś tym „adoptowanym dzieckiem” – trochę niechciana, trochę problematyczna, ale wciąż twoja? Czemu nie dać sobie luzu i przestać udawać, że wszystko masz pod kontrolą?

A tak poza tym, kto tu potrzebuje terapii? Ty czy twoje wyimaginowane adoptowane dziecko? Bo serio, jeśli ten sen to twoja codzienność, to gratulacje – masz talent do dramatów. Sarah Silverman powiedziałaby: „Gratulacje, właśnie wymyśliłaś najbardziej wyczerpujące hobby świata – kochanie czegoś, co cię znienawidziło.”

Pytanie do refleksji: Co w twoim życiu jest „adoptowanym dzieckiem”, które ciągle sprawia problemy, a ty ciągle udajesz, że wszystko jest pod kontrolą?

Jak się podoba ta analiza?