Przekazanie małego nietoperza do adopcji z pomocą pośrednika

Czasem sen wrzuca nas w sytuację, która niby prosta, a jednak pod skórą drga coś więcej – no bo kto normalny oddaje do adopcji nietoperza? Tu mamy więc miksturę małego zwierzaka, odpowiedzialności i sekretów trzymanych na dystans, a wszystko to z pośrednikiem w roli strażnika emocji. Krótko mówiąc: “Nietoperz w klatce emocji” – z poradnikiem, jak nie dać się złapać na sidła przywiązania.

Rozkładamy ten sen na części pierwsze

Niech pierwszy symbol będzie nietoperz – ten nocny stworek niesie w sobie mieszankę nieoczywistości i tajemnicy. W zachodniej psychologii to może być znak czegoś nieuświadomionego albo ukrytego problemu, do którego boisz się sięgnąć (Jung by pewnie stwierdził, że to Twój „cień” próbujący wyjść na światło dzienne, choć wolałby zostać w zanadrzu). Z kolei w kulturze ludowej nietoperze najczęściej mają wymiar zaskakujący albo są zwiastunem czegoś, co trzeba przemilczeć. Niesamowite, ale i Freud, i babcia z sennika skłaniają się ku temu, że to coś, co z jednej strony trochę straszy, a z drugiej – woła o uwagę.

Drugi kluczowy gracz: pośrednik, który ma pilnować, żeby się nie przywiązać. To z kolei brzmi jak metafora Twojej własnej potrzeby dystansu emocjonalnego, maski odpowiedzialności, która mówi: „zrób to, ale nie pozwól sobie za bardzo zaangażować serca”. Wschodnie filozofie na takie zachowanie mogą patrzeć jak na sztukę odpuszczania więzów – oczyszczenia się z nadmiaru emocji, by nie zostać zranionym, ale do tego potrzebna jest równowaga, nie ucieczka.

Ostatni szlagier to list z instrukcją – symbol porządku, logiki i kontroli nad chaosem uczuć. W psychologii często jest to sygnał Twojej racjonalnej strony, która próbuje rozpracować, jak funkcjonować z czymś, co rządzi się własnymi prawami: adopcja nietoperza to tu nie tylko przekazanie, ale cały zestaw reguł zachowania bez wpadania w pułapki emocji.

Możliwe scenariusze

Sen ten najpewniej krzyczy o Twojej potrzebie zarządzania emocjami, a przy tym nie zabijania w sobie tej odrobiny tajemniczego i „ciemnego” aspektu osobowości – nie chcesz się zbytnio przywiązywać do problemów czy relacji, które mogą Cię obciążać, ale też boisz się, że wtedy tracisz coś ważnego. To takie balansowanie na linie między oddaniem a utratą. Choć z drugiej strony – równie dobrze możesz mieć dziś w głowie instrukcje jak nie dać się za bardzo złapać emocjom po obejrzeniu jakiegoś kursu o asertywności albo po spotkaniu z kimś, kto w czuły sposób kiedyś Ci powiedział: „Nie bierz wszystkiego do siebie”.

Pytania z tyłu sali

Co naprawdę trzymasz w tym swoim nietoperzu, co nie pozwalasz sobie wpuścić do życia na stałe? Co musi się wydarzyć, żebyś przestał się bać, że przywiązanie oznacza utratę wolności? Jak będzie wyglądać pierwsza, króciutka próba „odpuszczenia” kontroli w jakiejś relacji – bez robienia z tego dramatu? Ile zyskasz, jeśli po prostu dasz sobie prawo na mały eksperyment z emocjami, zamiast czytać kolejne instrukcje o tym, jak się nie przywiązywać?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.