Mama po amputacji nogi i niezręczna sytuacja w miejscu publicznym

Cóż za sen! Tak sobie grasz w pamięciówkę z własną podświadomością, jakbyś był detektywem własnych marzeń sennych, a na deser dostajesz tę rodzinną scenkę o mamie, której noga znów magicznie odrasta, a potem zaskoczenie w toalecie publicznej, które kończy się niezbyt przyjemnym akcentem. No i oczywiście ten krzyk – „to twoja wina” – jakby kamera zatrzymała się na jednym z tych kluczowych momentów, w którym wszystko eksploduje emocjami.

Rozkładamy ten sen na części pierwsze

Pierwszy kluczowy symbol to amputacja nogi mamy i jej nagły powrót do pełnej sprawności. Freud pewnie zobaczyłby tu jakąś tęsknotę za utraconą stabilnością albo lęk o bliską osobę, której zdrowie jest zagrożone. Jung mógłby nazwać to odrodzeniem albo transformacją, ale po naszemu to po prostu znak, że w podświadomości ta mama stoi teraz na dwóch nogach, choć w realu może coś jest jeszcze niepewne albo trudne do zaakceptowania.

Drugi symbol, ten publiczny murek, przez który chcesz przejść, a mama niekoniecznie, to jak scena z gry planszowej, gdzie każdy z was próbuje wybrać własną ścieżkę, a napięcie rośnie, bo chcesz iść naprzód, a mama się waha albo blokuje. W kulturach wschodnich murki to zazwyczaj przeszkody do pokonania, ale też granice między tym, co wolno, a co nie.

No i trzeci super-twardy symbol – incydent w majtkach i wybuch emocji “to twoja wina”. W sennikach klasycznych kupa to coś brzydkiego, ale też często odpuszczanie sobie ciężarów, negatywności. Jednak ten krzyk mamy i obwinianie Ciebie, to już mocny komunikat – może poczucie odpowiedzialności, który Cię przytłacza, a może poczucie bezsilności czy niezrozumienia w relacji.

Możliwe scenariusze

Główna interpretacja psychologiczna tego obrazu to trudna relacja z mamą, gdzie z jednej strony jest troska o nią i chęć, żeby trzymała się mocno (ma dwie nogi!), a z drugiej – konflikt i poczucie ciężaru emocjonalnego, którego nie da się łatwo przepchnąć. To jak dialog między siłą a słabością, między opiekunem a potrzebującym opieki, który czasem jest jak feniks odradzający się z popiołów, a czasem jak bomba emocji nie do rozbrojenia. Ten sen mówi „masz wpływ, ale nie jesteś sam w tym zamieszaniu”. Choć, z całym szacunkiem, równie dobrze mogło to być echo Twojego umysłu po fatalnej kolacji i odcinku serialu, który zdecydowanie pobudził wyobraźnię.

Pytania z tyłu sali

Co konkretnie zrobisz z tym poczuciem odpowiedzialności, które mama przerzuca na Ciebie? Gdzie jest granica, której nie powinieneś przekraczać, żeby nie utknąć w roli kozła ofiarnego? Ile jeszcze będziesz próbował przechodzić przez murek, gdy mama wciąż waha się przed krokiem? Jeśli ta słaba chwila mamy to znak, że coś pęka w Waszej relacji, co musisz powiedzieć na głos, żeby w końcu zacząć rozkładać sprawy na czynniki pierwsze? I jeśli ten krzyk i obwinianie to znak jakiegoś ukrytego bólu – jak możesz dać sobie pozwolenie na własne emocje, zamiast brać na siebie cudze?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.