Spotkanie z byłą i jej płaczącym chłopakiem na ławce pełnej wspomnień

Sny o byłych to zawsze mały rollercoaster emocji, trochę jak wrzucenie się w stare zdjęcia, których nie wiesz, czy chcesz oglądać, czy raczej podpalić. Twój sen to scena na ławce, na której rodzą się wspomnienia – a tu na przeciwko płacze jej chłopak, jakby właśnie dostał klapsa od życia albo od samego siebie.

Rozkładamy ten sen na części pierwsze

Ławka – symbol miejsca spotkań i przeszłości, jak stara kawiarnia w centrum miasta, gdzie serwuje się mieszankę słodkich chwil i gorzkich rozczarowań. Ławka to nie tylko miejsce fizyczne, ale też element twojej emocjonalnej mapy po tym, co było.

Była dziewczyna – postać żywa, choć już z innego aktu twojego życia. Freud powiedziałby, że jest to jak cień twojej dawniej nieprzerobionej tęsknoty, a filozofia Wschodu może dołożyć, że widzisz w niej własną lekcję przywiązania i odpuszczania.

Jej chłopak, który płacze – totalnie wstrząsający symbol. Płacz to oczyszczenie, ale też pokazanie słabości. Z jednej strony może odzwierciedlać twoje wewnętrzne uczucia bezsilności lub żalu, z drugiej – obcą osobę, której emocje cię zaskakują i być może wywołują kompleks. Niesamowite, ale i Jung, i ludowe senniki zgodzą się, że łza to znak przewartościowania, które dzieje się tu i teraz.

Możliwe scenariusze

Twój sen może być psychologicznym procesem żegnania się z przeszłością, w której nie chodziło o nią, ale o to, co jej odejście i relacje z nią w tobie zostawiły – nieprzepracowany smutek, rozczarowanie albo moment, w którym nauczyłeś się radzić ze zranieniem. Chłopak płaczący na przeciwko to może być lustro twojej własnej potrzeby wyrażenia emocji, które w realu podsuwasz pod dywan. Co ciekawe, równie dobrze może być to po prostu odgłos jakiegoś filmu czy serialu, który ostatnio oglądałeś, albo efekt ciężkiej pizzy z pepperoni.

Pytania z tyłu sali

Co konkretnie możesz zrobić, żeby przestać trzymać tę ławkę tylko na wspomnienia, a zacząć używać jako miejsca nowych spotkań – z sobą, z nowymi perspektywami? Ile jeszcze razy pozwolisz, żeby czyjeś łzy były dla ciebie jak zimny powiew, zamiast sygnałem, że sam możesz coś w sobie przejrzeć? Jeśli ten obraz płaczącego chłopaka to znak, że emocje nie chcą już siedzieć cicho, to jaki będzie twój pierwszy, prawdziwy ruch, żeby je oswoić, nie uciekać przed nimi? Jeżeli ta scena jest twoim wezwaniem do odpuszczenia, to kiedy naprawdę zaczniesz puszczać?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.