Konfessja po złym czynie i kontakt z byłą dziewczyną

No proszę, sen jak niewyciśnięta tubka pasty do zębów – ktoś zrobił coś, co wkurzyło sumienie, wpadł w kłopoty i zamiast zaszyć się w jaskini, sięga po telefon do byłej miłości, obecnie mniej toksycznej, żeby zaczerpnąć pomocy albo chociaż potwierdzenia, że ktoś jeszcze o nim pamięta. Oto podróż w głąb podświadomości, gdzie moralność miesza się z potrzebą wsparcia i przeszłość z teraźniejszością.

Rozkładamy ten sen na części pierwsze

Pierwszy symbol to “zła rzecz” – klasyka kryzysu sumienia. Freud by powiedział, że to Twój superego, czyli ten moralny gliniarz w głowie, który nie pozwala Ci spać spokojnie, gdy złamiesz własne albo społeczne zasady. Jung dopisałby, że to starcie z cieniem – tą częścią siebie, której się wypierasz i którą ukrywasz pod grubą warstwą pozorów. Z polskiego sennika wiesz, że złe uczynki często symbolizują po prostu potrzebę zmiany lub wyzwolenia spod presji norm.

Drugi symbol to kontakt z byłą dziewczyną, a właściwie telefon do niej – to jak sygnał SOS wypuszczony z dryfującej tratwy na wzburzonym oceanie emocji. Z punktu widzenia psychologii relacji, to szukanie wsparcia w znanej przystani, ktoś, kto w przeszłości miał skrzydła dla Twoich emocji, teraz może wręczyć plaster na rany. W filozofii Wschodu dzwonienie do byłej może otwierać kanał do „yin i yang” – równowagi między przeszłością i teraźniejszością, między winą i przebaczeniem.

Możliwe scenariusze

Główny numer tej historii to Twoje ciało i umysł krzyczące tak po cichu, że czasem nawet zmysły tego nie łapią: jak sobie radzić z własnymi błędami i czy da się poprosić o pomoc bez wstydu i obaw przed odrzuceniem? Sen może mówić: “Hej, to okej szukać wsparcia nawet tam, gdzie były rany, bo właśnie tam może kryć się uzdrowienie.” To żaden romans odnowiony, tylko bezpieczeństwo emocjonalne w najbardziej naturalnej formie – zaufanie do kogoś, kto kiedyś znał Cię najlepiej. No, może poza tym, że to właśnie nie ulica, a własna głowa zrobiła tę złą rzecz – typowa pułapka własnej moralności. Oczywiście, równie dobrze po prostu zjadłeś wczoraj brukselkę i Twój mózg zmontował ten serial zamiast Netflixa.

Pytania z tyłu sali

Co konkretnie zrobisz, gdy następnym razem coś cię przytłoczy – klikniesz “zadzwoń” do tej osoby czy zostaniesz sam na środku własnej wyspy? Ile jeszcze emocjonalnych zwałek zamierzasz przechodzić sam, zanim oddasz komuś kartę ratunkową? Jeśli “zła rzecz” to sygnał alarmowy Twojej duszy, to jaki pierwszy mały krok możesz dzisiaj zrobić, by nie czuć się sam z tym sterowaniem? A jeśli ten telefon do byłej to lina ratunkowa, to czy masz komu to samo powiedzieć, kiedy kontakt się urwie?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.