Spotkanie i pocałunek z dawnym chłopakiem na imprezie

Trochę jak scena z filmu o niezałatwionych sprawach sercowych, które nagle stukają do drzwi twojej podświadomości. Spotykasz chłopaka, z którym nie miałaś kontaktu od pół roku, a fabuła rozgrywa się na imprezie, gdzie zaczynacie się znowu dostrajać, by potem przejść do symbolicznego pocałunku i wymownej wymiany zdań „to zawsze byłaś ty”. Seksapil nostalgii i niedopowiedzeń w czystej postaci.

Rozkładamy ten sen na części pierwsze

Pierwszym bohaterem jest sam chłopak — postać z przeszłości, która aktywuje w twojej psychice coś na kształt „zapomnianej piosenki”, przypomnienie o emocjach i fantazjach, które wciąż mają swoje pole magnetyczne. W psychologii zachodniej kontakt z kimś takim to nic innego jak próba ponownego nawiązania dialogu z tym, co zamknęłaś gdzieś w piwnicy swojego życia uczuciowego. Z kolei w ludowych sennikach faceci z przeszłości często symbolizują „niewykorzystane okazje” albo ukryte pragnienia, które pragną ujrzeć światło dzienne.

Drugim kluczem jest pocałunek, czyli ten uniwersalny znak intymności, zaufania i wpuścić kogoś do swojego świata. Freud pewnie powiedziałby, że ten pocałunek to jak rytuał otwierania drzwi do nieświadomych życzeń i potrzeb, a Jung dodałby, że to moment synchronizacji istnienia dwóch archetypów – twojej Jaźni i jego obrazu, który wciąż rezonuje w twojej psychice. Co ciekawe, w wielu kulturach pocałunek jest też znakiem „przyjęcia” oraz „ostatecznego rozliczenia” z jakąś częścią siebie.

Trzeci detal to słowa „to zawsze byłaś ty”. To jak echo odpowiedzialności – wskazanie, że ta historia to nie przeszłość ucieka, ale część ciebie, którą być może próbowałaś stłumić albo po prostu jeszcze nie rozgryzłaś do końca.

Możliwe scenariusze

Ten sen wydaje się rzucać światło na to, że pod powierzchnią życia toczy się rozmowa z twoimi dawno niezałatwionymi emocjami – być może uczuciem, które nie zostało w pełni przepracowane albo ocenione. Pocałunek to metafora ponownego kontaktu z tym, co jest w tobie „żywe” i nie do końca zamknięte. Może podświadomość mówi: „hej, nie uciekaj od siebie i tej relacji, bo to wciąż jest część twojej historii, którą warto dotknąć”. Jakkolwiek brzmi to głęboko, pamiętaj, że równie dobrze mózg mógł się po prostu trochę prześlizgnąć po twoich emocjach po kolejnym odcinku telenoweli albo serialu romantycznym, który oglądałaś wczoraj wieczorem.

Pytania z tyłu sali

Co konkretnie zrobisz, by nie uciekać już więcej przed tymi wspomnieniami i emocjami? Jaką małą „misję pocałunku” możesz zrealizować w realu — może to rozmowa z samą sobą, zapiskowanie uczuć, albo zwyczajnie przyjrzenie się temu, co czujesz, gdy myślisz o tamtym chłopaku? Ile jeszcze razy pozwolisz, by rozdziały twojej historii same się domykały bez ciebie jako autorki? Co musi się wydarzyć, żebyś uznała: „ta część mnie jest ok, teraz czas iść dalej”?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.