Sen o chorobie nowotworowej

To nie jest łatwy sen. Gdy w nocy pojawia się choroba nowotworowa, trudno nie poczuć w sobie coś na kształt ciężaru lub niepokoju, który tak łatwo nie puszcza. Twój umysł odwiedza ten temat – czy to jako echo jakiegoś strachu, czy może potrzeba przetrawienia ważnego sygnału – trudno pozostać obojętnym.

Rozbieramy ten sen na części pierwsze

Choroba nowotworowa to symbol, który nosi niezwykle silne konotacje. W psychologii i kulturze Zachodu traktuje się ją niejednokrotnie jako metaforę „czegoś, co zżera od środka” – niewyrażonego gniewu, lęku albo problemu trawiącego nas od środka, którego unikamy lub nie potrafimy zatrzymać. Jung powiedziałby, że to wyobrażenie cienia, tej części siebie, która jest bolesna, trudna i zazwyczaj schowana przed światem. Z kolei w niektórych tradycjach wschodnich choroba bywa traktowana jako sygnał zaburzenia równowagi energetycznej, wezwanie do refleksji i zmiany.

Senniki ludowe zwykle przestrzegają przed takim snem jako ostrzeżeniem, często dosłownie sygnalizując problem zdrowotny, ale także jako znak, że jakiś aspekt życia wymaga natychmiastowej uwagi – może to być fizyczna kondycja, ale również stan emocjonalny, sytuacja w pracy lub relacje bliskie. Niesamowite, że i Jung, i ludowa mądrość zgadzają się – to moment, w którym musimy wziąć odpowiedzialność i zatrzymać się, zanim problem rozrośnie się na dobre.

Możliwe scenariusze

Głęboka, psychosomatyczna interpretacja tego snu mówi: patrz, Twój mózg dzwoni na alarm i pokazuje Ci, że w środku Ciebie coś wymaga natychmiastowego zajęcia się sobą – może to być stres, poczucie winy, nierozwiązane konflikty, albo realne zagrożenie zdrowotne, o którym intuicyjnie wie Twoja podświadomość. To wezwanie do „oczyszczenia” i odzyskania kontroli zanim choroba rozrasta się na wszystkie sfery życia. Ale, na chłodno, równie dobrze mózg dał Ci to w formie symbolu po obejrzeniu wczorajszego serialu medycznego albo po stresującym dniu – bo czasem sny to tylko szum w procesorze, który przerabia to, co najszybciej przychodzi do głowy.

Pytania z tyłu sali

Co konkretnie zamierzasz zrobić, żeby nie dopuścić do rozwoju tego „nowotworu” w Twoim wnętrzu? Jaka mała, ale konkretna zmiana może okazać się pierwszym, realnym krokiem ku odbudowie równowagi? Ilu jeszcze alarmów, które Twoje ciało i dusza wysyłają, zignorujesz, zanim się zatrzymasz? Jeśli to wezwanie do refleksji – to kiedy zaczynasz naprawdę słuchać tego, co do Ciebie mówi?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.