Spokojny spacer po cmentarzu

Przechadzasz się przez cmentarz – ale zamiast klasycznego horroru czy szoku, czujesz się, jakbyś szedł Aleją Spokoju, otulony ciszą i brakiem emocji. To sen o spacerze tam, gdzie zwykle nikt nie chce zbyt długo postać, a Ty po prostu idziesz, jakbyś załatwiał sprawy na poczcie czy w piekarni.

Rozkładamy ten sen na części pierwsze

Pierwszy symbol to cmentarz – klasyka, która nie gra tylko w filmach grozy. W psychologii zachodniej to miejsce spotkania z przemijaniem i nieuchronnością, czyli coś, co Jung można by nazwać krańcem podróży przez życie – miejsce, gdzie ego musi zmierzyć się z ostatecznością. Tymczasem w kulturach Wschodu – na przykład w buddyzmie – to przypomnienie o nietrwałości wszystkiego, co ci znane. Zabawne, że oba światy mówią: “hej, wszystko przemija, także twój problem z wczoraj”.

Drugi bohater to twoja emocjonalna obojętność podczas tej wizyty. Obojętność w obliczu cmentarza? Może to nie brak uczuć, ale raczej rodzaj dystansu, jakbym miał powiedzieć: “Nie daję się złapać na haczyk lęku czy żalu, bo przecież to tylko faza, etap, checkpoint w grze życia.” To wygląda jak gra w pokera z własnymi demonami – grasz spokojnie, nie pokazujesz kart.

Możliwe scenariusze

To, że idziesz przez cmentarz bez emocji, może być symbolem świadomego pogodzenia się z przemijaniem czy własnymi lękami. Jakbyś zamknął oczy na dramat, by nie utknąć w rozchwianiu, a zamiast tego zaakceptował fakt, że pewne rzeczy są nieodwracalne i po prostu trzeba iść dalej. To zdrowa strategia – stawić czoła temu, co trudno, bez przesadnego dramatyzmu. Chociaż równie dobrze może chodzić o to, że wczoraj po 23 włączyłeś “Dokument o zombie” i twój mózg stwierdził, że cmentarz to po prostu kolejny parking z duszą.

Pytania z tyłu sali

Co konkretnie zrobisz, żeby to poczucie ‘spokojnego przechodzenia przez cmentarz emocji’ przenieść na jawę? Ile jeszcze starych nawyków, które już ‘umarły’, zamierzasz ciągnąć jak ciało zombie za sobą? Jak długo jeszcze pozwolisz, by strach przed zmianą trzymał cię w miejscu, zamiast wyciągnąć cię na pełne życia after party? Jeśli ta cisza to sygnał, że możesz przejść obok bez strachu, to gdzie jutro postawisz pierwszy krok, żeby rozeznać się, co naprawdę umarło, a co jeszcze żyje w tobie?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.