Zamieszanie z wiekiem i pamięcią dat we śnie

Czasem sny zrzucają na nas takie małe bomby zegarowe – momenty, kiedy uświadamiamy sobie coś ważnego o sobie, ale bez fajerwerków i dramatycznej oprawy. Tutaj masz taki senniczy kamyczek wrzucony do stawu: próbujesz złapać moment, ustalić datę jak w grze detektywistycznej, a tu nagle bang – okazuje się, że nie masz już 24 lata, tylko 51. Ten zaskakujący zwrot to nie tylko żart mózgu o upływającym czasie, ale też coś, co warto rozkminić.

Co miało ciężar w tym śnie?

Pierwszy symbol to wiek – konkretna liczba lat: 24 kontra 51. To takie twoje wewnętrzne lustro, które pokazuje kontrast między tym, jak się czujesz, a jak rzeczywiście jest. Freud by powiedział, że to może być konflikt między twoim młodzieńczym “ja” a dojrzałym “ja”. Jung zaś rzuciłby, że to spotkanie z tym, czego unikasz – świadomością upływu czasu i zmian, które nie zawsze pasują do twojego obrazu siebie. Z punktu widzenia sennika, wiek pokazuje często to, jak oceniasz swój rozwój i pozycję w życiu.

Drugi element to próba ustalenia daty. To nie jest zwykłe ustalanie kalendarza, to twoja potrzeba kontroli i uporządkowania rzeczywistości, tęsknota za poczuciem jasno wyznaczonych ram. Można to odczytać jak sygnał, że w życiu szukasz pewności, ale ten mechanizm miejscami zawodzi, bo rzeczy się mieszają, a fakty nie dają się łatwo poukładać.

Obie te rzeczy – wiek i data – zderzają się tutaj jak starcie dwóch światów: idealnej iluzji młodości i surowego faktu czasoprzestrzennego.

Główna robota dla twojej podświadomości?

Ten sen wywraca na bok twój sposób postrzegania siebie i czasu, podskórnie może mówić: “Hej, czas się przeliczyć na real, zabrać się za ocenę, jak naprawdę wygląda twoje życie, bo ta iluzja 24 lat jest już nie do utrzymania.” Może to znak, że tkwi w tobie jakiś opór przed dojrzewaniem na serio, albo lęk, że nie zdążyłeś zrobić tego, co chciałeś. Sen pokazuje więc nie tyle czas, ile twoją relację z nim i tym, co masz za sobą. Choć równie dobrze może chodzić o to, że mózg po prostu trochę się pogubił w liczbach po ostatnim czytaniu instrukcji obsługi pilota.

Końcowe pytania do twojego życia

Co konkretnie zrobiłeś ostatnio, żeby z tym “51 latkiem” w głowie nawiązać konstruktywny dialog, zamiast go ignorować? Co musi się stać, żebyś przestał patrzeć na siebie jak na 24-latka, a zaczął działać jak ktoś, kto ma za sobą już pół wieku doświadczenia? Ile jeszcze chwil spędzisz na szukaniu dat, zamiast zacząć pisać kolejne rozdziały? Jeśli czas to ta data, którą próbujesz ustalić, to… co cię powstrzymuje, żeby ją wreszcie zaakceptować i wykorzystać?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.