Obecność za otwierającymi się oknami

Coś jest na rzeczy, kiedy Twój sen kończy się wciąż wiszącym dreszczykiem na jawie – dom, który sam otwiera okna, to jak nieproszony gość wpuszczony do intymnej przestrzeni. Ta opowieść to lekcja o granicach, bezpieczeństwie i tej subtelnej granicy między tym, co znane, a tym, co może wywołać niepokój.

Rozkładamy ten sen na części pierwsze

Pierwszy bohater tej historii to oczywiście dom – symbol bezpieczeństwa, schronienia, a jednocześnie własnych czterech ścian duszy. To miejsce, gdzie spodziewasz się kontroli, a tu nagle… niespodzianka – okna otwierają się same, co można odczytać jako symbol naruszenia tej kontroli, albo zaproszenia do zajrzenia w miejsca, które wolelibyśmy zatrzymać dla siebie. W psychologii to, że czujesz czyjąś obecność, może oznaczać spotkanie z nieuświadomionym lękiem lub tłumioną emocją, która nagle puka do drzwi Twojej podświadomości. Druga postać to właśnie te otwierające się okna – zarówno mechanizm ucieczki światła (nowych idei, wglądów), jak i potencjalne „whodaty” przygody albo zagrożenia, w zależności od tonu snu. Trzeci motyw to poczucie czyjejś obecności po przebudzeniu – tutaj mamy do czynienia z granicą między snem a jawą, co Jung określiłby jako przejaw działania cienia, czyli tej części siebie, która pojawia się nieproszenie, ale ma swoje ważne przesłanie.

Możliwe scenariusze

To, co tu się dzieje, to może być Twoja psyche próbująca zwrócić uwagę na coś, co trzymasz w ukryciu – uczucia, które nie dają Ci spokoju albo sytuacje, które wymykają się spod kontroli. Ten sen podpowiada, że być może najwyższy czas przejrzeć „otwarte okna” Twojego życia. Coś, co ignorujesz lub wypierasz, teraz mocno daje o sobie znać. To może być stres, zmiana, niezałatwione sprawy albo lęk przed czymś nowym. A może po prostu Twój mózg dostał swoje pięć minut po kawce o północy i oglądałeś thriller być może za blisko łóżka.

Pytania z tyłu sali

Co konkretnie zrobisz, gdy poczujesz, że Twoje „okna” zaczynają się otwierać same, choć Ty próbujesz je zamknąć? Ile jeszcze swojego spokoju poświęcisz na ignorowanie tego wewnętrznego niepokoju? Jeśli czujesz czyjąś obecność, to co mógłbyś zrobić, by zamiast się jej bać, spróbować ją po prostu zrozumieć? Może pięć minut zatrzymania się i zapisania swoich uczuć zaraz po przebudzeniu zrobi więcej niż tysiąc wyłączonych budzików?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.