Dom z ruin i przemiana bezdomnego artysty

No proszę, kawałek twojej własnej twierdzy widziany z zewnątrz, trochę rozklekotany, ale z kolorowymi zasłonami, które wciąż wytrwale wołają “tu ktoś mieszka, tu jest życie”. W środku bałagan i ruiny, jakby dom trochę się pogubił, a potem ktoś wprowadza bezdomnego artystę-kucharza, który niepostrzeżenie zmienia się w uroczego mężczyznę – tak, jakby twój sen przypominał opowieść o tym, że nawet w chaosie i zgliszczach może zakiełkować coś pięknego i wartościowego, jeśli tylko dasz na to zielone światło.

W tle zasłony i ruiny – nieład na bardzo kolorowym tle

Zasłony, te kolorowe paski powieszone w nieładzie, to jakby metafora życia, które próbuje się trzymać fasonu mimo chaosu. Freud mógłby powiedzieć, że oznaczają twoją potrzebę zasłaniania czegoś – emocji, wspomnień albo prawd, które wolałbyś nie wystawiać na światło dzienne. Natomiast Junga interesowałaby ta zewnętrzna perspektywa – patrzenie na swój dom jak na siebie samego, z dystansu, może podświadomie sprawdzając, które części siebie są zrujnowane, a które jeszcze coś kolorowego z nich wystaje.

Bezdomny artysta-kucharz: król metamorfoz

Postać bezdomnego, który okazuje się artystą i kucharzem, to ciekawy twist. W psychologii symbolizuje to często nierozpoznany potencjał czy kreatywność, którą ignorujesz lub ukrywasz. Kuchnia to symbol odżywiania życia, a artysta to ktoś, kto z tego surowca potrafi wyczarować coś unikalnego. A że ten koleś przechodzi metamorfozę w “uroczego mężczyznę”, to trochę jak pomysł Junga na opowieść o przemianie cienia w coś wartościowego, coś, co możesz zaakceptować i wpuścić do swojego „domu” – czyli do samego siebie.

Główna akcja: Twój dom to nie muzeum ruin, lecz przestrzeń przemiany

Sen mówi wyraźnie, że dom, czyli twoje wnętrze czy prywatna przestrzeń, jest miejscem, gdzie trzeba pozwolić na obecność nowych, może nieoczekiwanych elementów. Pozwalać na to, by “bezdomny artysta” – czyli coś lub ktoś, kto na pierwszy rzut oka wydaje się zagubiony lub niepasujący – mógł istnieć i nawet rozkwitnąć. To taki znak, że mimo lęku przed zniszczeniem czy chaosem, warto się otworzyć na przemiany i akceptować niedoskonałości. Choć oczywiście, równie dobrze to może być efekt przetworzonych śmieci z ostatniego odcinka “Top Chefa” plus zasłony, które zahaczyły ci o mózg w tramwaju.

Co teraz? To nie teatr lalkowy, tylko twoje życie: co zamierzasz zrobić z tym domem?

I teraz pytanie: Co konkretnie zrobisz, żeby nie tylko ocalić ten swój „zrujnowany dom”, ale sprawić, że kolory zasłon znów znaczyły coś więcej niż tylko szerokie pasy na brudnej ścianie? Ile jeszcze pozwolisz, żeby bezdomny artysta krążył na marginesie, zamiast zaoferować mu miejsce i szansę na rozwój – choćby w najmniejszym wymiarze? A jeśli ten artysta to jakaś cząstka ciebie – którą zamiatasz pod dywan, bo boisz się, że „nie wyjdzie na scenę”? Ile jeszcze czekasz, zanim dasz sobie zielone światło na przemianę?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.