Karmienie wszystkich dzieci świeżym chlebem ze smalcem u sąsiadki

No proszę, sen jak żywcem wyjęty z piekarni społecznej, gdzie głównym daniem jest gest serdeczności podany na świeżym bochenku chleba ze smalcem – czyli klasyka comfort food i comfort vibe. W Twojej nocnej opowieści jesteś nie tylko gospodynią stołu, ale i strażniczką wspólnoty, karmiąc wszystkich dookoła tym, co masz – i to z apetytem wartym pozazdroszczenia.

Rozkładamy ten sen na części pierwsze

Najważniejszym symbolem jest tu chleb ze smalcem — z jednej strony uboga, domowa potrawa, z drugiej symbol obfitości i troski. W zachodniej psychologii ten motyw może oznaczać potrzebę dzielenia się i bycia potrzebnym. Znany sennik Twojej babci pewnie dorzuciłby coś o prostocie i wracaniu do korzeni, a filozofia Wschodu zauważy, że dzielenie się pożywieniem to akt wpuszczania innych do własnej przestrzeni życiowej i serca. Drugi symbol to dzieci, które karmisz – symbol niewinności, przyszłości i odpowiedzialności. Karmienie ich oznacza pewną rolę opiekuna, być może też pragnienie wpływu na to, jak potoczy się świat. Trzeci element to sąsiadka i jej dom – przestrzeń cudza, ale “Twoja ulica”, czyli coś, co wykracza poza Twoją prywatność, a mimo tego decydujesz się tam działać. Tu trochę Jung przypomniałby nam o ciekawym połączeniu pomiędzy “ja” a “my”, czyli poczuciu przynależności, ale też granic, które możesz mieć ochotę przesuwać.

Możliwe scenariusze

Moim zdaniem, ten sen to manifest Twojej potrzeby bycia użyteczną i otwartą na innych, ale bez bariery egoizmu czy kalkulacji – chcesz dawać bez zastrzeżeń, czyli jak dobry bohater wspólnoty, który nie pyta „a co ja z tego będę miał”. To trochę jak znak życiowy: “Hej, nie zamykaj się, dziel się tym, co masz – a dostaniesz coś więcej niż tylko wdzięczność.” Oczywiście, równie dobrze Twoja podświadomość mogła po prostu przypomnieć sobie smak pysznego, tłustego chleba po ostatnim obiedzie z rodziną, i tyle.

Pytania z tyłu sali

Co konkretnie możesz zrobić jutro, żeby ta część Ciebie – hojne gesty i empatia – nie została tylko snem? Jakie małe działanie na co dzień potwierdzi, że naprawdę karmisz tych “dzieci” (niekoniecznie tych z Twojej rodziny) i swoją wspólnotę? Ile razy zignorujesz sygnał do bycia razem, bo wygodniej jest patrzeć z daleka? Co musi się stać, żebyś przestała karmić jedynie sen i przyniosła ten smalec i chleb na prawdziwy stół? Tobie to wolno i możesz to zrobić z klasą.

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.