Stres przed oceną i prośba o poprawę w szkole

Cóż, kto z nas nie zna tego uczucia duszącego stresu przed nauczycielem, zwłaszcza gdy stajesz z ręką w nocniku – albo raczej z oceną, która wydaje się nie do przeskoczenia? W Twoim śnie przenosisz się do szkolnej rzeczywistości, gdzie ocena i krytyka stają się areną walki o sprawiedliwość i zrozumienie, a próba negocjacji z nauczycielem przypomina dialog z kimś, kto pilnuje, byś nie zrobiła żadnego skrótu na drodze do perfekcji.

Rozkładamy ten sen na części pierwsze

Najpierw – ocena, a raczej ta „zła ocena”. To nie tylko cyferek zbiór, ale symbol całego stresu związanego z poczuciem własnej wartości i lęku przed odrzuceniem. Freud mówiłby, że to głos Twojego superego krzyczącego „Masz być najlepsza!”, a Jung pewnie nazwałby to „archetypem nauczyciela” – wewnętrznym sędzią, który testuje, czy jesteś wystarczająco dobra. Z kolei w ludowych sennikach zła ocena może oznaczać przypomnienie, byś zwróciła uwagę na swoje błędy i nauczyła się na nich.

Drugim ważnym symbolem jest… sam nauczyciel i ocena jego komentarza. To już nie tylko ktoś z zewnątrz, ale Twój własny wewnętrzny krytyk i głos autorytetu, który niekoniecznie jest sprawiedliwy, ale za to wymaga perfekcji. Wschodnia filozofia podpowiada tu coś o „drodze mistrza” – czasem mistrz wymaga, bo chce, żebyś w końcu urosła, nawet jeśli na pierwszy rzut oka wydaje się surowy.

Wreszcie, proszenie o wyższą ocenę to Twoja odwaga, by zawalczyć o sprawiedliwość – jednak z cieniem niepewności, bo nie miałaś korektora, ale to nie ortografia… Symbol walki o uznanie mimo drobnych potknięć.

Możliwe scenariusze zbrodni

W głębi tego snu kryje się prawdopodobnie nie tylko strach przed oceną, ale i głębszy niepokój związany z poczuciem, czy wystarczająco dobrze radzisz sobie w oczach innych i – co ważniejsze – w swoich. Świadczy to o wewnętrznym konflikcie między pragnieniem doskonałości a świadomością, że człowiek to nie maszyna. Twoja prośba o drugą szansę to wyraz potrzeby akceptacji i sprawiedliwości, którą szukasz na poziomie emocjonalnym.

Choć równie dobrze może chodzić o to, że wczoraj zjadłaś za dużo kawy albo przesadziłaś z Netflixem przed snem i Twój mózg robi co do niego należy – sortuje chaos dnia.

Pytania z tyłu sali

Co konkretnie zrobisz, by zakwestionować wewnętrznego nauczyciela, który tak skrupulatnie wymierza Ci oceny? Jak długo pozwolisz, by krytyka z zewnątrz definiowała Twoją własną wartość, zamiast robić porządny rachunek sumienia? Jeśli proszenie o drugą szansę jest tak trudne w śnie, to jak może wyglądać realny – choćby najmniejszy krok – by zaufać sobie i swojemu wysiłkowi? Ile jeszcze bitew o „dobre oceny” zamierzasz toczyć, zanim zrozumiesz, że czasem to, co ważne, nie mieści się w rubryce „ocena”?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.