Widok zmieniających się religijnych posągów na górze podczas oczekiwania na autobus

Trochę jak na duchowej drodze przez rozbite chodniki życia – stoisz na niepewnej ziemi i patrzysz w niebo, które nie daje Ci jednej, stałej odpowiedzi, tylko tańczy między symbolami sklejanymi z różnych światów wiary i oświecenia. W Twoim śnie słońce wschodzące nad górą z Buddą, który zmienia się w Matkę Bożą i Jezusa, to jak wizualna sinfonia trzech potężnych tradycji duchowych, połączona z codzienną frustracją – Twoim narzeczonym, który nawet nie kiwnął palcem, by to zauważyć.

Rozkładamy ten sen na części pierwsze

Pierwszy symbol to droga i dziury na niej. To chyba klasyka – droga to Twój życiowy szlak, a dziury, zapadnięcia, czy po prostu niestabilne podłoże, to te wszystkie problemy i brak przestrzeni (emocjonalnej czy dosłownej), gdzie nie możesz spokojnie stanąć, złapać oddechu. Znany i lubiany motyw w psychologii i codzienności: życie potrafi podłożyć nogę. Z kolei w buddyzmie droga to metafora ścieżki do oświecenia – może więc Twój umysł mówi, że na drodze ku jasności jest trochę trudności.

Drugi symbol to słońce tańczące ponad białą górą, na której wyrzeźbiony jest Budda. Słońce w snach często znaczy światło świadomości, energię życia, to co rozświetla mrok niepewności. Natomiast góra to klasyczny symbol wyzwania duchowego i stabilności. Budda wyrzeźbiony tam – no to mamy zaproszenie na rozmowę z mądrością w stylu „poznaj siebie” i „spokój ponad zamętem”.

Trzeci ważny – i chyba najbardziej cierpliwie czekający na uwagę – symbol to przemiana tych postaci: Budda staje się Matką Bożą, potem Panem Jezusem, żeby znowu powrócić do Matki Bożej. To miks ikon, gdzie różne religie stoją obok siebie, jakby Twój umysł próbował złożyć puzzle z kilku światów duchowych, być może szukając wzoru na to, co uniwersalne i kojące, albo budując most między Wschodem a Zachodem. Niesamowite, ale i Jung, i ludowa mądrość widzą tu to samo – tęsknotę za czymś, co łączy, a nie dzieli.

Możliwe scenariusze

Główna interpretacja, którą tu proponuję, to że Twój sen to próba pogodzenia i znalezienia spokoju w chaosie – szczególnie na płaszczyźnie duchowej czy emocjonalnej. Masz tę wibrację niepewności wobec siebie i świata, widzisz różne ‘drogi zbawienia’ albo ukojeniowe symbole, ale poruszony jest też motyw braku wsparcia – Twój narzeczony, który ignoruje ten spektakl, dodaje nutę rozczarowania, samotności w tym duchowym poszukiwaniu. Może to znak, że szukasz światła, ale nie czujesz, że inni widzą tę samą potrzebę. Choć, umówmy się, równie dobrze to mózg robi ci z igły widły po kawie i Netflixie na spółę z lekkim niedoborem snu.

Pytania z tyłu sali

Co konkretnie zrobisz, żeby nie stać bez ruchu na zapadniętej drodze? Co musi się zdarzyć, żebyś poczuła, że Twoje duchowe poszukiwania nie są tylko solówką, ale duetem albo chociaż zespołem? Jeśli Twoja relacja w tym śnie to echo realnego braku zaangażowania, co powiesz swojemu narzeczonemu, nim urażona cisza zostanie Twoim preferowanym krajobrazem? A jeśli słońce i góra to wskaźniki drogi do spokoju, to czy jesteś gotowa wybrać na każdy dzień po jednym, małym aktcie – choćby krótkiej medytacji, czy spaceru na świeżym powietrzu, by na nowo rozświetlić swoją ścieżkę?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.