Przygotowywanie posiłków z mięsa w śnie

No, mamy tu zagadkę z mięsem, która brzmi jak kulinarna pętla wszechświata albo klasyczny dylemat Kafki – ktoś, albo coś, robi z mięsa… mięso. Twój mózg zaserwował nam sen o mięsie w roli kucharza mięsa, czyli coś w stylu kucharza, który gotuje… siebie samego. Swoisty auto-kanibalizm symboliczny, bez krwawych dramatów, ale z pewnym pytaniem o smak życia i tożsamość.

Rozkładamy ten sen na części pierwsze

Pierwszy symbol: mięso – Freud na pewno złożyłby to na ołtarzu pragnień i potrzeb ciała, mówiąc, że to nie tylko pożywienie, ale symbol popędu i materialnej strony naszej egzystencji. Jung dopowie, że mięso to energia życiowa, ale też brutalna prawda natury, którą często próbujemy ukryć pod warstwą moralnych sosów. Z kolei ludowe senniki wróżą tu siłę i dominację, choć może też ostrzegają przed samowystarczalnością na granicy egoizmu.

Drugi symbol to gotowanie lub przygotowywanie posiłków z mięsa z mięsa – tu jest mocno zagęszczona metafora. To trochę jakby twoja podświadomość mówiła: “Oto ja, żyję na tyle intensywnie, że jestem zarówno konsumentem, jak i twórcą swoich zasobów emocjonalnych i energetycznych”. W buddyzmie to przypomnienie o cyklu życia i przemijania, o samsarze, odradzającym się w różnych formach – no coś jak duchowe slow-food.

Niesamowite, ale zarówno zachodnia psychologia, jak i starożytne tradycje Wschodu zgadzają się, że taki motyw to przypomnienie o konieczności balansowania między dawaniem i braniem, energią a regeneracją.

Możliwe scenariusze

Serce tej interpretacji jest w konfrontacji z samym sobą jako źródłem siły i wyczerpania zarazem. Twój sen mówi o procesie samonapędzania i potencjalnym ryzyku wyczerpania – jesteś producentem swoich emocji i przeżyć, ale też jedynym dozorcą i odbiorcą tych “posiłków”. Może to znak, by przestać ciągle samemu nadzorować każdy detal, zamiast pozwolić sobie na moment oddechu i zaufanie innym – albo przynajmniej spójrz na świat spoza tej kuchni.

Choć oczywiście równie dobrze sen może wynikać z banalnej porcji resztek w lodówce i obiadu, który miałeś wczoraj… albo twój mózg po prostu wyrzuca szum po serialu o survivalu.

Pytania z tyłu sali

Co konkretnie zrobisz, żeby przestać być tym mięsem i jednocześnie tym kucharzem w swoim życiu? Ile energii pożera ucieczka przed poproszeniem o pomoc? Ile jeszcze dań musisz sobie sam ugotować, zamiast pozwolić, by ktoś zniósł ci tacę? Czy nie czas wyjąć nóż emocjonalnej samoregulacji i pokroić ten cykl na mniejsze porcje? A może ta metafora samopodtrzymywania się potrzebuje nowego przepisu?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.