Mysz i szczur w domu

No proszę, podstawowy sen rodem z rudery, gdzie gość nie jest sam—zaprosił do siebie całe stado myszy i szczurów, a to już wiadomo, że w domu coś mu nie gra. Nie chodzi tu tylko o problem z inwazją gryzoni, ale raczej o to, co te małe natręty robią w Twojej osobistej przestrzeni i jak się z tym czujesz, gdy widzisz te nieproszone „wizyty”.

Na warsztacie: myszy, szczury i dom jako arena starć

Myszy i szczury to znakomici przedstawiciele naszego wewnętrznego chaosu i ukrytych lęków, które nie chcą spokojnie siedzieć w piwnicy, tylko wpadają do salonu. W psychologii zachodniej zwierzątka te często symbolizują irytujące, ale też nieuświadomione problemy — jak takie małe, natrętne myśli, które podgryzają nas od środka. Dla Junga to mogłoby być spotkanie z Twoim „Cieniem” – tym zakamuflowanym fragmentem osobowości, którego nie chcesz widzieć, ale on ma swoje pięć minut właśnie w nocy. Z kolei w ludowych sennikach myszy czasem figurują jako zwiastuny drobnych strat lub oszczędności wymykających się spod kontroli — czyli takich „mikroproblemów”, które możesz ignorować do czasu, aż zaczną Ci gryźć w nerwy i portfel. Co ciekawe, w obu podejściach – i w psychologii, i w ludowej mądrości – mamy do czynienia z tym samym: coś Cię niepokoi, ale może boisz się z tym bezpośrednio zmierzyć.

O co tutaj chodzi? Gryzonie jako metafora Twoich tanków na autopilocie

Ta masa mysz i szczurów, które buszują w Twoim domu, to nie kto inny jak złożony warkocz Twoich lęków i frustrujących drobiazgów – tych wszystkich pierdół, których na co dzień nie ogarniasz, ale one siedzą sobie w kącie i zdychają z zazdrości, że nie dostają uwagi. Sen mówi: hej, chłopie, czas zrobić porządek, bo chaos puka do drzwi!. Może trochę się boisz tego, co się u Ciebie dzieje w środku, albo masz poczucie, że przestajesz kontrolować własne życie. I to wcale nie jest wstyd ani przesada. W końcu, jakieś gryzonie w Twoim domu niby niewielkie, ale robią zamieszanie, które trudno zignorować.

No ale pamiętaj – równie dobrze Twój mózg mógł sobie zrobić „open mic” po dzisiejszym kebabie i godzinie scrollowania memów.

Co dalej?

Co konkretnie zrobisz, żeby wyrzucić z domu nie tylko tych futrzastych pasożytów, ale i to, co naprawdę Cię gryzie od środka? Ile jeszcze pozwolisz, aby te drobne dramy i niedomówienia przejmowały kontrolę nad Twoim codziennym pokojem? Jeżeli mysz to znak, żeby zacząć sprzątać – to kiedy pierwszy krok? Może 5 minut na ogarnięcie choć jednego problemu, o którym marudzisz od miesięcy? No i czy jesteś gotów wpuścić do swojego życia trochę światła, a nie tylko chować brudy pod dywan?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.