Pościg za noworodkiem-delfinem w starej szkole

Człowieku, ten sen pachnie jakbyś wpadł do wehikułu czasu, odwiedzając stare szkolne korytarze, ale zaraz potem przerzucił się na zupełnie nowy poziom z noworodkiem–delfinem na tropie. To jak połączenie wspomnień z dzieciństwa z surrealistyczną odyseją pełną przemiany i nagłego poczucia opieki.

Na warsztacie: symbole ze snu

Stara szkoła – to nie tylko budynek, to skarbnica twojej przeszłości, miejsca, gdzie uczyłeś się siebie i świata, ale też często miejsce na niewypowiedziane emocje. Ta szkoła może symbolizować obszar twojej psychiki, który warto jeszcze raz przejrzeć i przemeblować.

Koleżanka, która tam nigdy nie chodziła, a teraz jest twoją towarzyszką w tej przygodzie, to trochę taki symbol “nowego w starym” – ktoś lub coś z przyszłości wnika do twojego świata dawnej edukacji, co może oznaczać, że jakiś nowy aspekt twojej osobowości albo nowe wyzwanie zaczyna współistnieć z tym, co znane.

A teraz prawdziwa gwiazda spektaklu – noworodek, który zmienia się w delfina i ucieka po szkole. Delfin to symbol niewinności, inteligencji, ale i wolności, ruchu i transformacji. Niesamowite, ale zarówno psychoanaliza, jak i ludowe wierzenia zgadzają się, że delfin łączy w sobie to, co racjonalne, z emocjonalną głębią. A ten noworodek? Wystarczy, że pomyślisz o nim jak o „świeżej części siebie”, którą trzeba objąć pod opiekę i pozwolić jej pływać w nowym środowisku.

Co autor miał na myśli?

Twoja przemiana w delfina, żeby złapać tego urwisa, mówi o tym, że jesteś gotów zanurkować w nieznane części swojej psychiki i nad nimi zapanować. Przygoda, gonitwa i chwila, w której trzymasz noworodka jak ojciec, to scena pełna odpowiedzialności, a zarazem spełnienia i szczęścia. W psychologii to można tłumaczyć jako przyjęcie dojrzałości i akceptację nowych ról, które niekoniecznie były dotąd dla ciebie oczywiste.

To uczucie szczęścia nie jest bez powodu – twój umysł pokazuje, że opieka nad tym „nowym sobą”, niezależnie czy to idea, projekt czy emocja, jest źródłem prawdziwej radości i spełnienia. Chociaż, jak podejrzewam, równie dobrze mogło to wynikać z tego, że przed snem przypadkowo zobaczyłeś na Netflixie reklamy wakacji nad morzem.

Co teraz?

Co konkretnie zrobisz, by pozwolić tej nowej części siebie rozwijać się i nie uciekać, jak hiperaktywny noworodek-delfin? Ile jeszcze czasu będziesz gonił swoje zmiany, zamiast je złapać i przytulić? Jaka jest twoja „stara szkoła” – ten kawałek przeszłości – z którym musisz się jeszcze rozliczyć, by pójść naprzód? I skoro sam możesz się przemieniać i poruszać szybciej, to czy nie czas w końcu wykorzystać swoje moce, zamiast tylko gonić uciekiniera?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.