Trzymanie martwego płodu w rękach

Trzymanie martwego płodu w ręku? No, nieźle – brzmi jak scena z filmu, który nie dostanie Oscara, ale za to każe Ci stanąć twarzą w twarz z tym, czego zazwyczaj się boimy lub ignorujemy. To taki sen jakby Twoja podświadomość zaprosiła Cię na spotkanie z czymś, co nie zostało jeszcze „uratowane” albo nigdy nie nabrało życia.

Rozkładamy ten sen na części pierwsze

Płód to mocny symbol, mega wybuchowy, bo łączy w sobie początek i coś, co się nie dokonało. W psychologii Jungowskiej to może być Twój potencjał albo nowe idee, które nie ujrzały światła dziennego – innymi słowy, Twoje “dziecięce marzenia” lub projekty, które utknęły na etapie embrionu. Z kolei w tradycyjnych sennikach martwy płód często oznacza rozczarowanie, utracone szanse albo poczucie, że coś ważnego z Twojego życia się zakończyło, zanim na dobre się zaczęło. Wschodnie filozofie mogłyby powiedzieć, że to znak ulotności i przemijania, przypomnienie, że nie wszystko, co rodzi się w nas, musi doczekać pełnej realizacji.

Trzymanie go w ręku wzmacnia motyw osobistej odpowiedzialności – jakbyś trzymał na swoim sumieniu albo swoich barkach to, co nie wypaliło, ale nie potrafisz się od tego uwolnić. To nie jest już abstrakcyjna idea, to coś namacalnego i ciężkiego.

Możliwe scenariusze

Głównym przesłaniem może być to, że w Twoim życiu tkwi coś, co chciałeś stworzyć lub zacząć, ale coś poszło nie tak, i teraz musisz to w końcu zaakceptować albo pożegnać. To znak, że ciągle nosisz w sobie tę „nieudaną próbę”, przez co blokujesz nowe początki. Ten sen mówi: przestań się męczyć z tym, co nigdy nie miało ruszyć albo dawno powinno odejść. Choć, z drugiej strony, równie dobrze możesz po prostu ostatnio oglądać dokument o embriologii albo zjeść coś, co dało Ci nieprzyjemne reakcje żołądkowe – mózg czasem lubi się wygłupiać.

Pytania z tyłu sali

Co konkretnie robisz ze swoimi „martwymi płodami” – czyli z tymi pomysłami i marzeniami, które nie wypaliły? Ile razy jeszcze będziesz trzymał je na rękach, zamiast je odłożyć i zrobić miejsce na nowe? Jak wyglądałby drobny rytuał pożegnania albo symbolicznego pogrzebu tego, co już nie żyje? Ile energii poświęcasz temu, co straciło sens, a ile nowemu, co jeszcze rośnie? A jeśli ten ciężar na dłoniach jest jedynie wymówką, żeby nic nie zmieniać – to kiedy wreszcie zaczniesz grać na własnych zasadach?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.