Organizacja pogrzebu mamy 15 lat po śmierci

To musi być coś, co ciąży na Twoim sercu – sen o organizowaniu pogrzebu mamy, która odeszła 15 lat temu, to jakby umysł robił porządki na strychu wspomnień, które od dawna nie powinny już kurzyć się w kącie. Próbujesz znów pożegnać kogoś, kogo od dawna nie ma, ale wciąż jest częścią Twojej historii i emocji, jak stara, poważna ballada, która wraca w głowie, mimo że się jej już nie chce słuchać.

Na warsztacie: główne symbole z Twojego snu

Pierwszym symbolem jest pogrzeb mamy – tradycyjny rytuał zamknięcia, pożegnania i – co ważne – zaakceptowania straty. Psychologicznie to znak, że umysł wciąż nie do końca pogodził się z tą wielką luką po niej albo że pojawiło się coś, co wymaga powtórnego „zamknięcia” tego rozdziału. Freud widział w śmierci bliskich i marzeniu o pogrzebie proces przepracowywania żałoby, a Jung podkreśliłby, że sen ten może oznaczać, że jakaś część Twojej psychiki ciągle stara się opanować tę stratę.

Drugim, równie wymownym symbolem, jest kupowanie trumny – dosłownie wybierasz jakby oprawę dla tej żałoby, co przywodzi na myśl próbę ułożenia wszystkiego „na swoje miejsce”. To nie jest tylko wybór przedmiotu, ale symboliczne podjęcie decyzji na temat tego, jak długo jeszcze zamierzasz pielęgnować tę ranę, albo czy pozwolisz sobie wreszcie odejść od tej części przeszłości. W niektórych tradycjach trumna bywa symbolem przejścia i przemiany, co znaczy, że gdzieś pod spodem może kiełkować potencjał uzdrowienia.

Główna rozkmina

Ten sen to znak, że być może nadal trwasz w stanie niepełnego pożegnania, co jest normalne i ludzkie, bo strata rodzica to nie jest „punkt w czasie”, a raczej proces, który zmienia się jak fala. Psychologicznie można to odczytać jako potrzebę kolejnego etapu żałoby – zaakceptowania, że pamięć jest Twoim skarbem, a nie ciężarem, oraz wyrażenia emocji, które wciąż tkwią gdzieś głęboko, być może czekając na wyjście na światło dzienne. Ten sen prosi Cię o uważność na siebie i szansę na zamknięcie pewnego ważnego rozdziału bez presji, ale z czułością.

…chociaż, z drugiej strony, być może po prostu Twój mózg dostał zbyt dużo informacji o trumnach z ostatnich filmów albo serię „Pogrzebowe DIY” przewinąłeś przypadkiem na YouTube.

Pytania, które zostają po śnie

Co konkretnie zrobisz, żeby wyrazić to, co nadal niewypowiedziane? Jak dbasz o to, by pamięć o mamie była dla Ciebie wsparciem, a nie źródłem cierpienia? Ile jeszcze czasu zamierzasz nosić tę tęsknotę jak bagaż, zamiast odkryć, jak ją zamienić w siłę? Jeśli kupowanie trumny to symbol porządkowania emocji, to jaki realny, niewielki krok zrobisz jutro, żeby chociaż przez chwilę dać sobie pozwolenie na pożegnanie bez bólu?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.