Pogodzenie i przytulenie z dawno niewidzianym członkiem rodziny

Twoje symbole ze snu

Pogodzenie się i przytulanie po długim okresie ciszy rodzinnej to klasyk symboliki pojednania i potrzeby emocjonalnego uzdrowienia. W tradycji psychoanalitycznej Freuda czy Junga, taki gest oznacza przeniesienie wewnętrznych konfliktów na zewnątrz, próbę integracji części siebie przez zewnętrzną relację. Przytulenie mówi: „potrzebuję bliskości, nawet jeśli to boli”. Rodzina? No cóż, twoje pragnienie porządkowania bałaganu, który sam sobie urządziłeś, albo który urządził ktoś za ciebie.

Co to znaczy?

Twoja podświadomość wali Ci komunikat: „Hej, może czas znieść tę zbroję urazy, zanim zabraknie komu się wygadać i przytulić?” Psychologicznie to znaczy, że nosisz w sobie jakiś nieprzepracowany żal, może nawet poczucie winy lub strach przed konfrontacją, które blokują cię w rozwoju osobistym. Może boisz się emocjonalnej intymności, ale jednocześnie jej pragniesz, bo inaczej byś o tym nie śnił. A może po prostu masz za dużo czasu na rozmyślanie o rodzinnych dramatach?

Co możesz z tym zrobić?

Możesz dalej udawać, że nic się nie stało, i karmić się nostalgią o tym idealnym „co by było gdyby”. Albo – i to jest ten szalony pomysł – zrobić krok w stronę tej osoby. Pytanie brzmi: czy jesteś gotów na to, żeby być dorosły i chociaż spróbować? Bo łatwo śnić o pojednaniu, trudniej przełamać dumę i zrobić pierwszy ruch. Ale hej, może właśnie ten sen jest twoim wewnętrznym coachingiem, który mówi: „przestań być takim twardzielem” i zaskocz wszystkich, w tym siebie.

Nie wiem, czy twoja rodzina jest gotowa na ten przytulas, ale chyba ty powinieneś przestać udawać, że problem zniknie sam. Albo chcesz znowu zarywać noce na rozkminach, zamiast zaryzykować trochę bólu, który może cię uwolni?

Roast czasu: Gratulacje, twoja podświadomość ma więcej odwagi niż ty – marzy o przytulasie, a ty siedzisz i zamiatasz emocje pod dywan jak nieudany sprzątacz.

Pytanie do refleksji: Co tak naprawdę blokuje cię przed tym symbolicznym przytuleniem – strach, duma, czy po prostu brak odwagi?

Jak ci się podoba ta analiza?