Kolizja samochodowa i pęknięta szyba

Cóż za klasyka jazdy przez życiowe zakręty! Twój sen to taka adrenalina bez krwi na asfalcie: uderzasz w znak, niby nic, a potem – bam! – pęknięta szyba, która rozpryskuje się jak puzzle Twojej pewności siebie. I tu wchodzi ten dip emocjonalny, bo już nie wiesz, gdzie łatać te straty i czy w ogóle dasz radę to ogarnąć.

Rozkładamy ten sen na części pierwsze

Znak drogowy to pierwsza gwiazda wieczoru: symbol, który często oznacza ostrzeżenie czy nakaz kierunku. W psychologii zachodniej to trochę jak znak „stop” naszej podświadomości, mówiący: „uważaj, coś ci mówi lub coś ignorujesz”. Stąd też ludowy sennik dorzucił do tego nutę przeszkody lub wyzwania na Twojej drodze. Co zabawne, w filozofii Wschodu takie symbole często to przypomnienie o konieczności refleksji i korekcie kursu życia.

No a ta pęknięta szyba, rozpryskująca się „na milion kawałków”, to klasyczna metafora naszej psychiki w stresie – delikatna i podatna na uszkodzenia przez zderzenia życiowe. Freud by rzucił tu teorię o utracie kontroli albo lęku przed tym, że da się przejrzeć na wskroś, a Jung pewnie stwierdziłby, że szyba to bariera między światem wewnętrznym a zewnętrznym, która właśnie została naruszona. Ciekawie tu zgrywa się zachodni „strach przed uszkodzeniem” z wschodnim symbolem potrzeby oczyszczenia czy przebudzenia na nowe.

No i sam ten strach i dezorientacja – to znak, że czujesz się bezradna wobec problemu. To nie tylko zgiełk nerwów, ale też ludzka potrzeba kontroli nad sytuacją, która nagle się wymyka spod palców.

Możliwe scenariusze

Twój sen to po linii prostej sygnał: właśnie doświadczasz momentu, w którym coś uderzyło w Twój „wewnętrzny znak ostrzegawczy” i pękło w Tobie coś, co pozornie wydawało się niewrażliwe. Ta rozbita szyba to Twój sposób na powiedzenie sobie, że są sprawy, które trzeba otwarcie zobaczyć i naprawić, choć nie wiesz jeszcze jak. Ten strach i brak planu to normalna reakcja – mózg próbuje wypracować strategię poradzenia sobie. Jednocześnie może to być wezwanie do większej uważności na siebie, swoje granice, albo popychanie do działania – zejścia z tego mentalnego gaszenia pożarów.

…chociaż równie dobrze mogło się tak zdarzyć, bo wczoraj wsiadłaś do samochodu zbyt późno po kawie albo po prostu twój mózg lubi robić sobie takie małe horrory, jakby krzyczał: „hej, ogarnij się!”.

Pytania z tyłu sali

Co konkretnie zrobisz, kiedy następnym razem „samochód” Twojej psychiki zacznie trzeć o krawężnik? Gdzie dziś widzisz swój znak ostrzegawczy, którego nie chcesz przegapić? Ile jeszcze rozbitych szyb zamierzasz nosić w środku, zanim pomyślisz o naprawie? Jeśli ta szyba to próba ochrony przed światem, to jak mógłbyś spróbować ją choć trochę złożyć, nie pozwalając, by strach całkowicie zalał kierownicę?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.