Sen o intymnym zbliżeniu ze starym znajomym

No cóż, sny o relacjach, które kiedyś były mocno napięte albo skomplikowane, potrafią nam podsunąć kurzem przesiąknięte kartki emocji z przeszłości. Twój sen to taki trochę powrót starego serialu, gdzie dawny znajomy, którego nie chcesz na antenie, nagle wchodzi na scenę z intymnością, której nie zamawiałeś – tyle że akcja jest tylko w Twojej głowie.

Na warsztacie: symbole w akcji

Pierwszym i kluczowym elementem tego snu jest sam stary znajomy – on to jak niefrasobliwy duch przeszłości, który nie dał sobie jeszcze spokoju i szuka nowej szansy tam, gdzie Ty już postawiłaś kropkę. Freud pewnie skrzywiłby się widząc ten motyw „uprawiania stosunku płciowego” z kimś, na kogo była blokada – dla niego to po prostu ekspresja niewyrażonej w pełni seksualności czy bliskości emocjonalnej zamkniętej w zakładce „nie do otwierania”. Z kolei Jung podkreśliłby walkę między kompleksem związanym z przeszłością a potrzebą indywidualnej wolności i separacji – czyli zderzenie wewnętrznego „nie wiem, czy chcę” z „muszę zamknąć drzwi raz na zawsze”.

Drugi symbol to sam stosunek – tutaj nie tylko fizyczność, ale przede wszystkim symboliczne zetknięcie się z przeszłością, która domaga się swojej uwagi i ułożenia na nowo. W sennikach ludowych to mogłoby oznaczać próbę pogodzenia się z tym, co odrzucone albo niemal zapomniane.

Jedna historia, jeden scenariusz

Ten sen to w zasadzie lina ratunkowa, którą rzuca Twoja podświadomość, abyś raz jeszcze spojrzała na relację – i swoje emocje – które były niewygodne, może nawet bolesne. Może to taka próba dopowiedzenia historii, której nie pozwoliłaś do końca zamknąć. Albo bezpieczne ćwiczenie emocjonalnej bliskości z kimś, kto nie może wejść w Twoje życie na jawie. To też może być sygnał, że Twój mózg próbuje powiedzieć: hej, może warto się zastanowić, co naprawdę czujesz, a co po prostu wypchnęłaś na margines? … choć równie dobrze może chodzić o to, że wczoraj za długo scrollowałaś stare Facebooki i to się teraz mści.

Co dalej, mistrzu snów?

Co konkretnie zrobisz, gdy ten znajomy pojawi się w Twojej głowie po raz kolejny? Jak długo pozwolisz, by ten wewnętrzny dialog pozostał w sferze snu, zamiast nadać mu realne ramy – choćby rozmowę z samą sobą albo dziennik emocji? Ile jeszcze czasu chcesz spędzać, odrzucając albo tłamsząc tę część swoich uczuć, zamiast zrobić pierwszy krok i przepracować to na swoich warunkach? Jeśli ten sen to taka nieśmiała prośba o fertych piętek od przeszłości, to jak wyglądałby mały, codzienny krok, by je bezpiecznie złożyć na nowo?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.