Sen o śmierci i widzeniu własnego pogrzebu

Cóż za intensywna podróż przez krainę snów! Goniony, uduszony, a mimo to obecny na własnym pogrzebie – takie wizje to nie byle co. To trochę jak być gwiazdą własnej czarnej komedii, gdzie bohater umiera, ale narracja trwa dalej. Dźwiękowi życia, które nie chce pozwolić na ciszę.

Rozkładamy ten sen na części pierwsze

Zacznijmy od kobiety, która goni. W psychologii to często symbol czegoś w nas nieprzepracowanego – może gniew, niepokój lub jakaś część charakteru, której nie chcemy zaakceptować. Jung nazwałby to „animą” lub „cieniem”, ale to jak spóźniony listonosz z naszej psychiki, który ciągle próbuje nam coś dostarczyć, choć my uciekamy w przeciwną stronę. W dawnych wierzeniach ucieczka przed kobietą we śnie bywa ostrzeżeniem, że trzeba zmierzyć się z jakimś wewnętrznym długiem emocjonalnym.

Duszenie się, a następnie umieranie, to silna metafora zagrożenia – często dla naszej autonomii lub zdrowia psychicznego. To znak, że coś nas „blokuje” i „gasi”, jakieś emocje lub sytuacja, która dosłownie i w przenośni dławi. W kulturze wschodniej podobne sny bywają odczytywane jako kryzys duchowy lub moment transformacji – umieranie i widzenie własnego pogrzebu to znak przejścia, symbolicznej śmierci starego „ja”.

Sam pogrzeb we śnie? To moment przejścia między starym a nowym etapem. Widząc go z perspektywy śniącego, jakby na widowni swojego życia, pokazujesz zdolność do dystansu i refleksji nad zmianą. Fenomenalne, bo to malutki akt reżyserii własnej egzystencji – narracja trwa, choć ciało podobno zgasło.

Możliwe scenariusze

Głęboka, psychologiczna interpretacja? Ten sen może pokazywać, że stoisz u bram swojej przemiany. Ucieczka i duszenie odzwierciedlają walkę z trudnym uczuciem lub sytuacją, którą nie potrafisz zaakceptować ani rozwiązać. Pogrzeb to natomiast symbol, że stara wersja samego siebie odchodzi – czas zacząć pisać nowy rozdział, choć jak na razie wszystkie emocje są jeszcze świeże jak świeży cement. Tak na poważnie, chyba Twój mózg robi teraz porządki i próbuje przekazać: “Zabierz się za te sprawy, bo inaczej wszystko będzie śmierdzieć przez cały tydzień.” Chociaż, wiadomo, równie dobrze mogło Ci się przegrzać CPU po przesłodzonej kolacji i horrorze w telewizji.

Pytania z tyłu sali

Co konkretnie zrobisz, kiedy ta kobieta – reprezentacja twoich lęków i nieprzepracowanych emocji – podejdzie do ciebie na tyle blisko, żeby zamiast uciekać, zacząć z nią rozmawiać? Co musi się stać, żebyś w końcu pozwolił sobie dostrzec, co tak naprawdę cię dławi, zamiast udawać, że nic się nie dzieje? Ile jeszcze czasu zainwestujesz w grę “na śmierć i życie” z samym sobą, zanim zdecydujesz się zrzucić ciężar i zacząć nowy rozdział świadomie?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.