Szczur w toalecie ucieka i zostaje wyrzucony przez tatę

Coś mi tu śmierdzi większym syfem niż zwyczajny kibelowy dramat – wyobraź sobie tę niepozorną scenę jak mini-epopeję o twoim niepokoju i walce z czymś, co uparcie dobija się do twojej przestrzeni życiowej. Duży, szary szczur w toalecie, który ucieka przed plastikową kratką, potem łapie się na biały plastik, wyrzucany przez ojca – oto kino rodem z prefabrykowanego koszmaru codzienności z dokładką strachu w gratisie.

Na warsztacie: szczur, plastik i ojciec

Zacznijmy od szczura. W psychologii to jedna z najbardziej dwuznacznych bestii – dla jednych symbol sprytu, dla innych oznaka czegoś brudnego, ukrytego, a nawet zagrażającego poczuciu bezpieczeństwa. Freud pewnie powiedziałby, że to jakaś nieświadoma frustracja czy lęk przed czymś, co ‘gryzie’ cię od środka. Jung z kolei mógłby spojrzeć na niego jak na archetyp “Cienia” – tej części osobowości, którą próbujesz ukryć, a która i tak wychodzi na światło dzienne, szczególnie tam, gdzie jest najmniej komfortowo. Plastikowa kratka i torba to ciekawe symbole kontroli i próby ograniczenia tego, co cię niepokoi – biały plastik wydaje się tu ludowym znakiem sztuczności i próby “odcięcia” się od problemu, trochę jak robisz kurczowo z łatwą do usunięcia ścinką w Photoshopie.

Ojciec pojawia się w roli egzekutora, co wskazuje na relację z autorytetem lub wewnętrznym “ostrzegaczem” – ktoś, kto ma za zadanie neutralizować zagrożenia, czasem na siłę. W sennikach tradycyjnych wyrzucanie to znak pozbywania się problemu, ale czy na pewno na zawsze? Ciotka by zapewne powiedziała: “Zgadnij, kto wróci?”, a Jung mruknąłby coś o nierozwiązanych sprawach, które nie dają o sobie zapomnieć.

Co tu było grane?

Ten sen mówi o lęku przed czymś, co wdziera się do twojej prywatnej przestrzeni – czy to stres, niechciane emocje czy jakakolwiek trudna sprawa, której unikasz stłamszenia. Szczur to ten problem, plastikowa kratka i torba to twoje narzędzia obronne i próby radzenia sobie, a ojciec jak surowa siła porządku, która chce to „zmyć”. Strach, który czujesz, jest sygnałem, że coś tutaj nie zostało do końca przetrawione i wyrzucone – nie da się zakneblować wszystkiego białym plastikiem. Chociaż, oczywiście, równie dobrze twoja podświadomość mogła zareagować na wieczór spędzony przy horrorze o szczurach i szybkie przekąski z plastikowych torebek – mózg uwielbia mieszać tuziny przypadkowych obrazów.

Co konkretnie zrobisz, gdy zobaczysz, że Twoje „plastikowe kuwety” przestają trzymać na wodzy to, co niepokoi? Ile jeszcze zamierzasz ignorować kroczącego szczura i rzucać na niego torbami, choć problem i tak potrafi wyjść na światło dzienne? Jeśli ta kratka to „granica bezpieczeństwa”, to jak przećwiczyć jej umocnienie jutro? Może spróbuj na 5 minut porozmawiać szczerze o tym, co Cię gryzie – z kimś, komu ufasz.**

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.