Trąba powietrzna i kataklizm w górach

No, tak. Gdyby klimat mógł podkręcić się do granic absurdu, twój sen to zaplanowana katastrofa z efektem specjalnym godnym hollywoodzkiego blockbusteru. W środku gór, wśród kumpli, nagle rozpętuje się trąba powietrzna, która wygląda jakby wybuchła na samym środku nieba – z chmurami skupionymi tylko nad nią i krwistoczerwonym błyskiem, który zmienia wszystko w apokaliptyczną grę światła i dźwięku. Do tego wystrzały meteorytów i huraganowy wiatr, który cię przewraca, a potem tajemniczy kokon z obietnicą pomocy – brzmi jak ekstremalna metafora życia rzucającego cię na barykady chaosu.

Na warsztacie: symbole ze snu

Ta potężna trąba powietrzna to nie tylko żywioł, to symbol ogromnej, nieokiełznanej siły – Jung nazwałby to spotkaniem z chaosem w stanie czystym, taki żywiołowy akt „sprawdzam”, który na serio sprawdza twoją stabilność psychiczną. Na poziomie ludowym trąby to zwiastuny wielkich zmian, burz na horyzoncie – symboliczna burza, która polega nie tylko na przewietrzeniu pokoi twojej świadomości, ale też na rozwaleniu starych struktur. Co ciekawe, w filozofii Wschodu wiatr – siła ruchu i przemiany – wprowadza do życia nowe energie, które wprawdzie mogą burzyć, ale i oczyszczać.

Kolejny strzał to krwiste niebo i huk, imitujące totalną zmianę klimatu świata snu. Ten czerwony błysk to sygnał ekstremalnych emocji – gniewu, pasji albo nagłego oświecenia. We wszystkim tym rezonuje starożytna symbolika krwi jako życia, a jednocześnie jako ostrzeżenia. Huk to jak grom z jasnego nieba: „budź się albo zjedzą cię demony”. Z kolei te wystrzały meteorytów – to już zapowiedź wysypu nieprzewidywalnych zdarzeń, losowych trafów, które niczym kule karabinowe rozpryskują się po twojej psychice.

I wreszcie kokon, który otula ciebie i kolegów z szaloną frazą „przynajmniej tak możemy wam pomóc”. Tu można poczuć ukłucie paradoksu – destrukcję i ochronę w jednym. Jungowsko: to moment integracji Cienia, gdzie chaos staje się nie tyle wrogiem, co koniecznym etapem transformacji. Z perspektywy wschodniej mądrości kokon symbolizuje odrodzenie, niczym przekształcenie przemocy w oazę bezpieczeństwa i przemianę energii burzy w coś konstruktywnego.

Intrygująca rozkmina, czyli co autorowi mózg (może) podpowiada

Ten sen to twoja podświadomość na totalnym sterydzie emocji, które mówi: „Stary, życie dopiero się zaczyna albo wywalają na trupa stary świat, który musisz przerobić.” Może oznacza to wewnętrzny chaos, napięcie i niepokój przed tym, co nadchodzi albo ogólny stan bycia pod napięciem, gdzie wszystkie żywioły twoich emocji rozbujały się zbyt mocno. To zderzenie siły burzy ze słowami o pomocy może pokazywać, jak próbujesz opanować kryzysy albo jak szukasz sposobu, by przejść przez to wszystko w bezpieczny sposób. Oczywiście, równie dobrze mógłbyś po prostu wypić za dużo kawy, obczaić pogodę na jutro i mieć w głowie efekty „Naciągaczy”.

Co teraz? Pytania, przy których nie można przejść obojętnie

Co konkretnie zrobisz, kiedy „trąba powietrzna” twoich problemów znów zacznie kręcić się w twojej głowie? Ile jeszcze pozwolisz sobie na bycie przewracanym przez żywioły, zanim złapiesz się czegoś stałego? Jeśli ten „kokon pomocy” to oferta wsparcia – czy zdajesz sobie sprawę, kogo lub czego dotyczy ta pomoc i kiedy wreszcie dasz się komuś naprawdę „zawinąć”, zamiast próbować walczyć z huraganem solo? Jaką małą próbę odważnego działania możesz zrobić jutro, by sprawdzić, czy potrafisz przetrwać ten sztorm inaczej niż na kolanach?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.