Poszukiwanie ubrania i zgubionej skarpety podczas spotkania z dziećmi i córką

Sen jak z chorego scenariusza komedii – błąkasz się po niezidentyfikowanym trafiku (warto przypomnieć, że rozmiary „w w stsrcie” rządzą się własnymi prawami), gubisz skarpetę i ubranie, towarzyszą Ci dwie dzieciarni i rodzinna kompania w postaci kuzyna i córki. Brzmi jak „Chaotyczna rodzinna wyprawa po zagubione ciuchy”, tylko bez gwarancji happy endu i z potencjałem na slapstick.

Rozkładamy ten sen na części pierwsze

Pierwszy bohater to zagubiona skarpeta – symbol, który Freud mógłby nazwać ucieczką od drobnych zmartwień codzienności, a Jung widziałby tu „cichy znak” dezorganizacji wewnętrznej, czyli moment, kiedy coś zaczyna uciekać spod kontroli, a ty nawet nie zauważasz, kiedy. Nasza polska babcia powiedziałaby: „To znak, że coś ważnego ginie, a ty nawet nie wiesz, gdzie szukać”. Druga sprawa to dwie dzieci, które w śnie często odzwierciedlają albo niewinność, albo trochę nieogarnięty potencjał, czyli te aspekty ciebie, które jeszcze się uczą życia albo wołają o uwagę. Dodatkowo obecność kuzyna i córki to jakby społeczny dodatek do tego chaosu – rodzinna obsada, która przypomina, że to, co „prywatne”, zawsze dzieje się w „publicznym” kontekście twoich bliskich, czyli nie tylko ty masz na to wpływ. Dziecko i kuzyn razem to taki znak, że sprawa może być bardziej złożona niż „ty i twoja skarpeta”. Można to skwitować: Jung i ludowy sennik zgodnie mówią - nie da się uciec od rodzinnych prztyczków nawet w świecie snów.

Możliwe scenariusze

Główna interpretacja? Twoja podświadomość próbuje dać ci znać, że czujesz się trochę zagubiona w swoich codziennych obowiązkach i relacjach – dosłownie gubisz „części siebie” (stąd skarpeta) i próbujesz ogarnąć swoje miejsce w chaosie, w którym jest też miejsce dla pokoleń i bliskich. Symbolika dzieci może mówić o twojej potrzebie opieki albo o konieczności samodoskonalenia się i zadbania o „młodsze części” swojej psychiki, które ciągle się uczą życia. Kuzyn i córka? To podpowiedź, że twoje problemy nie są tylko twoje i mają wpływ na rodzinę. No i cały ten teren ubrań i zagubionych rzeczy to jak pole bitwy codzienności, gdzie próbujesz nie tylko znaleźć skarpetę, ale i sens. Choć, wiadomo, równie dobrze całe to zamieszanie to efekt ostatniego prania albo kawy rozlanej na laptopa, a twój mózg po prostu kręci swoje szalone spirale.

Pytania z tyłu sali

Co konkretnie zrobisz, żeby przestać gubić „skarpetę” czyli swoje poczucie kontroli nad codziennością i sobą? Ile jeszcze zamierzasz przepychać się przez rodzinne turbulencje bez wyraźnej granicy? Jeśli te dzieci to twoje „niedojrzałe ja”, to jak zadbasz o nie tak, żeby nie krzyczały w nocy? A kuzyn i córka – czy uda ci się wyznaczyć przestrzeń, w której nie czujesz się jak na rodzinnej scenie, tylko na swojej własnej? I ten fantastyczny bałagan z ubraniami – czy nie warto zacząć „sortować” nie tylko tych ciuchów, ale i swoich emocji oraz relacji? Test na jutro: zrób listę trzech małych rzeczy, które pomogą ci znaleźć choć jedną „zgubioną skarpetę” w realu – serio, nawet jeśli to będzie tylko umycie zębów na czas, to już coś.

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.