Atak dwóch wilków na otwartej, zaśnieżonej przestrzeni

No proszę, twoja podświadomość urządziła sobie istny pojedynek na śnieżnym polu bitwy, gdzie białe i czarne wilki wzięły cię na cel – klasyczny konflikt światła z cieniem, a do tego na świeżym powietrzu! Wersja zimowej szarży dla miłośników dramatów natury i walczących ze sobą aspektów własnej natury.

Rozkładamy ten sen na części pierwsze

Zacznijmy od wilków, bo to one tu grają pierwsze skrzypce. Wilk biały to zazwyczaj symbol jasności, czystości albo duchowej przewodniej siły – wschodnia mądrość mówi, że to znak ochrony i odrodzenia, a w kulturze zachodniej też często symbolizuje to, co dobre i czyste, czasem po prostu twoją zdrową, świadomą stronę. Za to czarny wilk – no cóż, tu mamy nieco więcej dramatyzmu. Przeważnie symbolizuje to, co ukryte, mroczne, nieświadome. Jung pewnie by powiedział, że to twój „Cień”, czyli ta część ciebie, którą wolisz trzymać pod dywanem albo zakopać pod śniegiem. Niesamowite, ale i psychologia, i ludowe opowieści zgodne: dwa wilki to dwie siły rywalizujące w Tobie. A ten śnieg? Biel, chłód, odsłonięte pole bitwy symbolizuje tu nie tylko zewnętrzną sytuację, ale i wewnętrzną przestrzeń – wystawienie na widok publiczny, jasność sytuacji. Nie możesz już udawać, że nie widzisz konfliktu.

Możliwe scenariusze

Patrząc na całość, wyłania się obraz walki dwóch przeciwstawnych sił w twojej głowie i duchu. Ten sen mówi: masz konflikt między tym, co dobre i czyste (własne ideały, moralność, pozytywne plany) a tym, co cię przeraża albo czego się w sobie boisz (ciułane uczucia, skrywane impulsy, może jakieś złości lub lęki). Ta walka nie dzieje się gdzieś pod dywanem, ale na otwartym terenie: trudno to ukryć czy modelować w sobie. I to jest dobra wiadomość – może w końcu przyszła pora, by się z tym zmierzyć, zamiast ciągle uciekać. Choć trzeba przyznać, równie dobrze mózg zaczął przetwarzać obraz wilków z twojej ulubionej bajki albo po prostu za dużo przewinęło ci się w głowie memów o wilkołakach.

Pytania z tyłu sali

Co na serio zrobisz, żeby zatrzymać ten pojedynek na śnieżnym polu – i po której stronie chcesz stanąć, a może jak je pogodzić? Ile jeszcze walk będziesz toczył sam ze sobą, zanim wybierzesz, czy wyruszyć na polowanie za swoimi prawdziwymi pragnieniami, zamiast trwać w bezruchu? Jeśli biały wilk to twoja jasna strona, a czarny cieniste noce, to czy odważysz się pobawić nimi przy świetle dnia? Czy potrafisz pozwolić sobie na moment słabości bez udawania, że wszystko jest idealne jak na zimowej pocztówce? Masz pomysł, jak ta otwarta przestrzeń w twoim śnie może stać się bezpiecznym polem do działania, a nie areną bitwy?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.