Włamanie do znajomego mieszkania podczas zalania bloku

Całe to mazgajstwo z włamywaniem się do kogoś znanego podczas zalania bloku brzmi jak żywcem wyjęte z filmu katastroficznego, tylko że reżyserem był twój własny mózg, który lubi mieszać dramat z psychologicznym thrillerem. Człowiek puka do drzwi przeszłości wśród fal problemów, a to mieszkanie to nie byle jaka kawalerka, tylko twoje stare ja pod wodą.

Na warsztacie: kluczowe symbole

Zanim wskoczymy na taflę psychicznych rozważań, rozbijmy ten sen na podstawowe składniki. Pierwszy bohater to oczywiście „włamanie się” – symbol przekraczania granic, wchodzenia tam, gdzie „kiedyś” było coś ważnego lub na nowo odgrzebywania zakurzonych historii. To niekoniecznie chęć kradzieży, bardziej takie przypomnienie sobie fragmentu przeszłości, zastanowienie się nad tym, co zostało zamknięte na klucz.

Potem mamy „mieszkanie kogoś, kogo się znało” – pojawia się bliska przeszłość, stara znajomość, a może nawet to, czego nie udało się dogadać czy wypowiedzieć wtedy, gdy ta osoba była ważna. To jakby twoja podświadomość mówiła: Hej, tu jest coś, co warto jeszcze raz zobaczyć, choć na miejscu właściciela już dawno ktoś inny mieszka.

No i „zalanie bloku” – symbol zalewających emocji, utraty kontroli, chaosu wokół czy wewnątrz. Woda we śnie bywa zarówno motywem oczyszczenia, jak i groźby zatopienia. Wschodnia filozofia powie, że woda to życie, płynność i zmiana, podczas gdy sennik bardziej upraszcza: uważaj na uczucia, które mogą cię wciągnąć albo zatopić. Niesamowite, ale i zachodni psycholog, i babci sennik zgodnie mówią o emocjonalnym powodzi.

Co tu było grane?

Najgłębszy przekaz tego snu często jest taki: próbujesz zmierzyć się z czasami minionymi, a może nawet utopić kilka dawno niezamkniętych spraw, by odzyskać kontrolę nad sobą i własnymi emocjami. Włamanie symbolizuje potrzebę „przełamania barier”, może coś w tobie chciało zobaczyć, czy starsze ja faktycznie tam jeszcze mieszka, czy już jest coś nowego w tej przestrzeni. Zalanie mówi, że emocje nie są już rzadkim deszczem – to powódź i nie ma co udawać, że wszystko jest pod kontrolą. To zaproszenie do konfrontacji, a nie ucieczki.

Oczywiście równie dobrze twój mózg mógł po prostu odgrzać film katastroficzny albo potem przemycał wodne efekty specjalne z Netflixa. To nie zawsze musi mieć głębię jak dramat Greya.

A teraz pytania, które nie dają spać

Co konkretnie zrobisz, żeby odgrzebać te zamrożone wspomnienia bez ryzyka, że się w nich utopisz? Ile emocjonalnych „zalewów” jesteś w stanie jeszcze znieść, zanim zaczniesz konstruować nowe, bezpieczniejsze „mieszkanie” dla siebie? Jeśli ta przeszłość jest dziś zalana wodą, to które życiowe „pokolenie” w tobie potrzebuje teraz ratunku? Jaki pierwszy odważny krok zrobisz, by przestać być gościem nieproszonym w własnych retrospekcjach?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.