Wspinaczka na pagórek z dawnym wrogiem

Wchodzenie wiele razy na ten sam pagórek w trampkach pośród szeleszczących, uschniętych liści bukowych, z chłodem na skórze i cieniem wroga z przeszłości tuż obok — to obraz, który spowalnia oddech i każe zastanowić się, co tak naprawdę taszczysz ze sobą na tej wspinaczce zwanej życiem. To jak powtarzający się rozdział starej, niezałatwionej sprawy, której nie udało się rozliczyć, a która ciągle chodzi tuż obok, niepozornie, ale nieustannie obecna.

Rozkładamy ten sen na części pierwsze

Pagórek, na który wspinasz się wielokrotnie, to nie jest zwykła górka z parku, a metafora przeszkód i wyzwań, które znasz i które wracają, mimo że próbujesz się z nimi uporać. W psychologii zachodniej taka powtarzalność może symbolizować uwięzienie w powtarzających się schematach — to tak, jakby Twój mózg dał Ci sygnał, że coś wymaga przepracowania, a nie jesteś w stanie się od tego zdystansować. Z kolei tradycje Wschodu patrzyłyby na tę wspinaczkę jak na proces duchowego oczyszczenia i walki z własnym ego.

Trampki - symbol lekkości, swobody i codzienności. Są trochę jak ulica, którą codziennie chodzisz, ale w kontekście pagórka - coś, co nie do końca pasuje do sytuacji, może sugerować, że mimo ciężaru i wysiłku, nie czujesz się do końca przygotowany lub adekwatnie uzbrojony do tego, co Cię spotyka. To trochę jak wychodzenie na ring w kapciach – niby da radę, ale nie jest to tryumf pełnej gotowości.

Wreszcie wróg z przeszłości, który idzie tuż przed Tobą, to ten najbardziej soczysty symbol. Jung w swoim stylu nazwałby to spotkaniem z Cieniem, czyli tą częścią siebie, którą wolisz trzymać schowaną w szufladzie; ktoś, kogo nie chcesz widzieć, ale który i tak Cię prowadzi lub determinuje Twoją drogę. Senniki ludowe powiedzą wprost: to duch dawnych błędów lub nierozwiązanych konfliktów, które nie dają Ci spokoju.

Możliwe scenariusze

Ta obsesyjna wspinaczka na ten sam pagórek z towarzyszącym cieniem wroga z przeszłości może być zaproszeniem Twojej podświadomości do mierzenia się z tym, co w życiu unikasz lub tłumisz. Może to oznaczać, że wbrew pozorom nie chodzi o pokonanie wielkiego wyzwania, ale o uznanie i zaakceptowanie części siebie, która jest trudna i bolesna. To trochę jak rozmowa z kimś, kogo nie chciałeś przeprosić, albo wybaczyć, ale który ciągle siedzi obok. Chociaż równie dobrze może chodzić o to, że wczoraj zjadłeś zimne frytki i nad ranem mózg raczył Cię przymusowym tasiemcem powtórek.

Pytania z tyłu sali

Co konkretnie zrobisz, żeby przestać wchodzić na ten sam pagórek bez celu? Kiedy zaczniesz traktować swojego wewnętrznego wroga nie jak przeciwnika, ale jak nauczyciela albo przewodnika? Ile energii jeszcze zmarnujesz, chodząc w trampkach po stromych zboczach, zamiast założyć porządne buty i zacząć naprawdę tę wspinaczkę? Jeśli ten pagórek to Twój punkt zaczepienia, jaki będzie Twój pierwszy krok, żeby zmienić trasę?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.