Powtarzający się niejasny obraz i poczucie zagubienia

To taki sen, który jest jak złamane lusterko – pokazuje ten sam fragment rzeczywistości z różnych kątów, ale żadna z odbić do końca nie mówi ci, gdzie właściwie jesteś. Jesteś w jakimś miejscu, którego nie rozpoznajesz, widzisz ten sam obraz, powtarzający się niczym zakręcony film, i czujesz ten dziwny stan zawieszenia między świadomością a chaosem podświadomości.

Na warsztacie: powtarzający się obraz i brak orientacji

Pierwszy symbol to ten sam moment i obraz powtarzający się jak mantra. To coś, co Freud może potraktować jako obsesję myśli – coś, co ciągle wraca, bo jest niewyjaśnionym napięciem albo nierozwiązanym konfliktem w twojej psychice. Jung nazwałby to raczej spotkaniem z archetypem „Wiecznego Powrotu” albo „Cykli życia”, gdzie sen próbuje dać znać, że jesteś w pułapce powtarzających się schematów, których nie możesz przeskoczyć.

Drugi to miejsce, którego nie poznajesz, a mimo to jesteś tam obecny. W zachodniej psychologii ten motyw wskazuje na niepewność własnej tożsamości lub zagubienie w życiu. W filozofii Wschodu takie „nieznane miejsce” to często przestrzeń transformacji – coś na kształt pustyni czy lasu, gdzie dopiero rodzi się twoja prawdziwa jaźń. Niesamowite, ale i Jung, i buddyjska filozofia wspólnie mówią tu o krainie przejścia, w której jesteś między starym a tym, co ma nadejść.

Jak to rozgryźć: szklanka jest do połowy pełna i dokładnie ta sama

Jeśli ten sen to coś więcej niż tylko glitch w mózgu po ciężkim dniu, to głęboko sygnalizuje, że tkwisz w powtarzalnym stanie emocjonalnym – może to znużenie, może niepokój o przyszłość albo poczucie zagubienia. Twoja podświadomość mówi: Stary, stoisz w miejscu, a świat wiruje dokładnie w tę samą stronę, powodując niewyraźność w widzeniu mapy własnego życia. To taka metafora życia na autopilocie albo utkwienia w złym scenariuszu, który ciągle odgrywasz. Chociaż równie dobrze może to po prostu oznaczać, że nakręciłeś u siebie w głowie playlistę powtórek i twój mózg po prostu robi taktyczne zapętlenie, żeby nie zmarnować baterii.

Logiczny kopniak: co z tym zamierzasz zrobić?

Co konkretnie jest powtarzającym się „obrazem” w twoim życiu, którego nie chcesz, albo boisz się zmienić? Ile jeszcze razy zamierzasz oglądać ten sam film w kółko, zamiast w końcu sięgnąć po pilot i zmienić kanał? Ile możesz pozwolić, żeby ten stan zawieszenia stawał się twoją nową „normalnością”? Jeśli miejsce, w którym się znajdujesz, nie daje ci spokoju, to co dzisiaj zrobisz, żeby się z niego ruszyć – choćby o centymetr? Jeśli sen to test – jak wyglądają twoje pierwsze ruchy po przebudzeniu, żeby nie zostać na zawsze w tym zaklętym kręgu?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.