Zdrada męża na przystanku i podpalenie

Twoja podświadomość zaserwowała ci naprawdę ostrą mieszankę emocji – zdrada, bliskie oszustwo i wybuchowa reakcja, dosłownie. No i ten przystanek, który płonie – scena jak z psychologicznego thrillera, gdzie namiętność miesza się z destrukcją. Mąż, byłe koło, ogień i benzyna – wszystko na jednym planie jak w teledysku rockowego zespołu.

Rozkładamy ten sen na części pierwsze

Zacznijmy od męża jako symbolu – w snach często reprezentuje coś więcej niż tylko osobę, może to być twoja wizja bezpieczeństwa, zaufania czy stabilności. Jego zdrada to nie tylko dramatyczny akt, lecz także znak, że coś w twoim wewnętrznym świecie zostało nadszarpnięte. Sąsiadka–była to jak duch przeszłości, który wszedł do teraźniejszości i zaczął mieszać szyki – Jung nazwałby to odgrzebywaniem „cienia” z przeszłości, a ludowe senniki tradycyjnie kojarzą dawnych znajomych z niedokończonymi sprawami. No i ten przystanek, miejsce przejścia, punkt równowagi między startem a końcem – podpalony przez męża benzyną, czyli środek zapalny spraw, pokazuje, że coś, co miało być bezpiecznym punktem, jest skazane na ruinę.

Możliwe scenariusze

Psychologicznie ten sen to jasny krzyk twojej podświadomości o bolesnym poczuciu zdrady i niepewności względem fundamentów twojego życia – może to zaufanie zostało poddane ciężkiej próbie albo czujesz się zagrożona przez jakieś dawne konflikty, które nagle „zaiskrzyły”. Ogień tutaj symbolizuje jednocześnie niszczenie i oczyszczenie, szansę na spalenie tego, co stare i zbudowanie czegoś nowego. Oczywiście, równie dobrze może chodzić o to, że twoja głowa po prostu zrobiła ‘remont’ po ostatniej kłótni lub serialu z dużą dawką dramatu.

Pytania z tyłu sali

Co konkretnie zrobiłaś lub mogłabyś zrobić, by nie dopuścić do spalenia na popiół swojego poczucia bezpieczeństwa? Jak długo jeszcze zamierzasz znosić to, co rozkłada twój fundament na kawałki? Jeśli przystanek to miejsce, gdzie zatrzymujesz się na moment, to czy jesteś gotowa ruszyć dalej, czy wolisz stać w ogniu starych ran? No i pytanie-paląca kwestia: czy w ogóle potrafisz dać sobie prawo do złości i smutku, bez poczucia winy?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.