Zmarli rodzice całujący się z dziećmi znajomych

Ten sen niesie w sobie ciężar wspomnień i emocji, które wciąż żyją w sercu i pod powiekami. Spotkanie z zmarłymi rodzicami, a do tego w tak niecodziennym kontekście – całujących się z dziećmi znajomych – jest jakby twoja podświadomość próbowała rozliczyć się z przeszłością i równocześnie wcześniej nieodkrytymi przestrzeniami relacji między ludźmi bliskimi i obcymi. To jak bardzo intymna scena z życia, brutalnie przeniesiona w świat snów, niosąca w sobie symboliczną wagę i pytania.

Co tu było grane?

Na pierwszym miejscu mamy zmarłych rodziców – symbol nieprzemijającej więzi, która mimo śmierci pozostaje żywa w pamięci i emocjach. Dla psychologii zachodniej, a zwłaszcza w duchu Junga, rodzice we śnie to archetyp „przewodników”, ale też często siewcy poczucia winy lub tęsknoty za niespełnionym bezpieczeństwem. Z kolei w wielu kulturach Wschodu obecność zmarłych bliskich to próba poukładania tego, co z nimi nie zostało załatwione za życia. To nie jest przypadkowy obraz, raczej podświadome wołanie o zamknięcie pewnych rozdziałów.

Drugi symbol to gest pocałunku – intymność i wymiana energii, lecz też może zaskakiwać i wywoływać niepokój, bo łączy bliskich z osobami spoza kręgu rodziny. W sennikach folkloru pocałunek to znak zgody, pojednania, czasem nawet nieoczekiwanych zawirowań w relacjach. Można spojrzeć na to także jako metaforę przenikania się światów: starych więzi z nowymi pokoleniami, mieszania się pozycji i ról rodzinnych lub społecznych.

Możliwe scenariusze

Najgłębsza interpretacja tego obrazu mówi o próbie pogodzenia sprzecznych emocji związanych z utratą i otwarciem się na nowe relacje. Twoja podświadomość mogła spróbować „połączyć” to, co utracone – rodziców – z twoją obecną rzeczywistością, gdzie dzieci znajomych stają się symbolicznym pomostem między pokoleniami. To może też być wyraz tęsknoty za błogością rodzinnych więzi, z nutą niepokoju, czy te nowe układy są „w porządku”. Inna sprawa, że mózg po prostu sklecił dziwną telenowelę, bo wczoraj oglądałaś jakieś nietypowe reality show.

Pytania, które nie dają spać

Co konkretnie w twoim życiu nadal wymaga pożegnania, a co trzymasz w myślach „na potem”? Ile jeszcze trzeba czasu, by nie czuć już ciężaru tych niewypowiedzianych emocji? Jeśli pocałunki w twoim śnie to znak zgody i akceptacji – jak konkretna sytuacja lub osoba może dziś stać się „pocałunkiem” łączącym stare z nowym? I najważniejsze – jak możesz pozwolić sobie na ukojenie i wewnętrzny spokój, nie zagłuszając tych uczuć, ale nie tonąc w nich bez reszty?

Tyle ode mnie. Daj znać, czy ta rozkmina ma dla Ciebie jakiś sens.